آثار فکری ترواشات فکری و نوآوری‌هایی است که حاصل ساعت‌ها کار و صرف هزینه‌های مادی و معنوی شکل گرفته‌اند. بنابراین، حق مالکیت این آثار مانند اشیاء فیزیکی باید برای آفرینندگان آن‌ها به‌رسمیت شناخته شود. استدلال‌های فلسفی یکی از مبانی پذیرش این حق برای نوآوران از جمله طراحان مد و لباس است.

برخی از این تئوری‌ها عبارتند از:

َحفاظت آن بکوشد.  بنابراین هنگامی‌که آفریننده‌ای تلاش‌های فکری‌اش را با زبان، تصاویر، تکنیک‌ها، یا دیگر ایده‌های عمومی می‌آمیزد، حاصل آن باید به‌عنوان مالکیت فکری‌اش شناخته‌شود.

تئوری شخصیت هگل برآن‌است که چون استعداد، هنر و دانش‌ها بخشی از شخصیت فرد هستند، اگر فردی آن استعداد را در چیزی فیزیکی، یعنی طرح پوشاک، ابراز کند می‌تواند نسبت به آن ادعای مالکیت نماید. بیشتر دانشوران، درتوجیه و استدلال حقوق مالکیت فکری، بر تئوری شخصیت تأکید کرده‌اند و همگی آن را به هگل نسبت می‌دهند

 دانیل استنگل درمقاله اش «مالکیت فکری در فلسفه» تئوری فوکالت را چنین تفسیر می‌کند که اگر جامعه فرد خاصی را، یا در زمینه مد، طراح خاصی را با یک نوشته یا جلوه آفرینشی مرتبط بداند، آن فرد مالک آن کار ویژه است و اگر جامعه فردی خاص را به آن کار منتسب نداند، آفریننده مالک آن نیست.

برعکس تئوری شخصیت که وجود شخصیت فرد را در اثری برای ادعای مالکیت قانونی اساسی می‌داند، تئوری مؤلف بر دریافت و درک مشتری تمرکز دارد. بررسی تاریخچه حقوق مد و آراء قضایی مربوطه نشان می‌دهد که دادگاه‌ها در برهه‌ای از زمان از شخصیت و کار طراح مد و لباس به شناخت و دریافت مشتری تغییر جهت داده‌اند.  

Leila Aalikhani

منابع

Gianna Alegria(2019).A fashion Phenomenon, Honors Thesis, University of South Felorida St Peterburg Digital USFSP.17, Available at: https://digital.usfsp.edu/honorstheses

Camill Edwards(2017). From Locke to Louboutin: Justifying Fashion Legal Protecton With Philosophical Property Theorise,PENN UNDERGRADUATE LAW JOURNAL.12, 20, Available at:  HeinOnline​